PRAZA DA PAZ JOSE COUSO

O sentido recordo a José Couso da
súa cidade natal xa ten un espazo propio.

Hai nomes que non se nos deben esquecer. Un deles, dos recentes, é o de José Couso , cámara ferrolán asasinado fai cinco anos polos disparos dun tanque de Estados Unidos en Bagdad. «é un heroe, diferenciábase de nós, que pasaremos sen pena nin gloria», cualificáballe o alcalde, Vicente Irisarri .
Falaba así o rexedor na inauguración da praza dá Paz José Couso , en Esteiro, nun espazo anónimo nomeado ata onte polos seus bolardos de cores.
Quédanlle que nin pintadas esas palabras: praza, un espazo de encontro veciñal; paz e Couso. «O meu fillo era un pacifista, cando lle mataron, na súa cámara levaba un adhesivo do 'Non á guerra'», relataba emocionada Maribel Permuy , nai do xornalista. «Isto é o sentimento unánime dunha cidade a quen defendeu os seus principios», explicou Irisarri.

Non quixo faltar á cita no barrio de Esteiro nin a súa nai nin o seu irmán Javier , dous dos membros dunha familia que está loitando sen tregua para que o crime de guerra que foi o asasinato de José non quede impune.
Viñeron ambos de Madrid, para unirse a familiares e amigos que lles esperaban en Ferrol.
Na capital española quedou Lola Jiménez , a viúva do cámara, e os seus dous fillos. «Esta praza é o medio máis eficaz para remover os obstáculos e que se coñeza a verdade», leu Maribel.
Son palabras que a propia Lola escribira para a ocasión, desculpando a súa ausencia. Javier , unhas horas antes da inauguración da praza, lamentaba a actuación da Fiscalía Xeral do Estado e da Audiencia Nacional por «dar impunidade a tres criminais de guerra», en referencia aos militares estadounidenses que dispararon contra o hotel Palestina, como o expresou o xoves en La Voz de Ferrol.
Non está de máis recordar a xénese da praza dá Paz José Couso, que foi aprobada por unanimidade nun dos últimos plenos do Concello. Onte mesmo, representantes de todos os partidos (PSOE, PP, EU, IF e BNG) asistiron, nun segundo plano, á homenaxe dunha cidade. «Esta cidade sabe facer cousas de xeito colectivo», proclamou a primeira tenente de alcalde, Yolanda Díaz , quen fixo unha acesa defensa da paz: «As guerras son inxustas, infames, innecesarias non século XXI».

Aínda que a xénese de devandito espazo é anterior, bastante anterior, e partindo da base, dunha asociación de veciños, Fontelonga , en Esteiro, que propuxo xa no 2004 a creación dese espazo, iniciativa que todos aplaudiron.

O presidente da entidade, Xosé Miguel López , recordou as orixes obreiras de Esteiro, que nese mesmo barrio naceu Pablo Iglesias e que preto desa praza a José hai unha estatua dedicada a outra ilustre, Concepción Arenal .
Talvez faltoulle só recordar que por esa praza ven a miúdo pombas, algunha tamén durante a inauguración. Que mellor símbolo de paz. «Ninguén morre mentres sexa recordado», aduciu o dirixente veciñal.
Un intenso poema de Antón Cortizas , baseado precisamente no que lle inspiraron algunhas imaxes que viu da guerra en Iraq, xunto á música do grupo de metais do conservatorio Xan Viaño, terminaron de aderezar a inauguración, cunha familia emocionada ao descorrer o veludo e descubrir a placa. «Estaba onde podía e non debía», recitou o escritor ferrolán relatando a angustia dun neno bombardeado en Bagdad, antes de concluír dando un cálido «ánimo» á familia Couso Permuy.



Tras esa posta de longo do lugar que xa sempre recordará a Couso, a comitiva trasladouse ao Cantón, para depositar un ramo de flores baixo a escultura Ás Ceibes de Patinha .
Alí Siro López fixo unha disertación sobre a liberdade e a paz, nunha iniciativa do Colexio de Xornalistas e do Clube de Prensa que se pechou no teatro Jofre coa entrega do cuarto premio anual José Couso de ambas as entidades ao xornalista José Vidal-Beneyto , quen proclamou a necesidade de dar unha información «veraz e plural».

«Moitas rúas, prazas e avenidas están dedicadas a persoas que fixeron carnicerías e é importante que unha vítima como José Couso teña tamén unha praza co seu nome», salientou pola súa banda Xosé Manuel Pereiro , decano do Colexio de Xornalistas.
Por fortuna, desde onte xa é así.

La Voz de Galicia.-